Bryła w terenie

Bryła zdobi krajobraz

O włos!

Fotografia pochodzi z cyklu "Super suprematyzm" inspirowanego eksperymentalną muzyką Coh (zawłaszcza tą płytą) oraz ideą suprematyzmu w sztuce. 

Projekt ten miał odrzucić wszystko to co przedstawialne, "interesujące" i "atrakcyjne wizualnie" w  fotografii, na rzecz tego co znajduje się po za marginesami jej zainteresowania. 

W ramach tego projektu, fotografowałem kurz, włosy, rozpryski wody, brud, lód. Zawsze w ich naturalnym miejscu, tam gdzie właśnie się znajdowały (głównie na okiennej szybie). Jedynym przejawem kreacji było łowienie na przezroczystej materii szyby i zamknięcie wspomnianych elementów w kompozycyjny kadr.

Powstałe antyfotografie pozbawione walorów atrakcyjności wizualnej, skupiają się na tym co zazwyczaj skrzętnie omijane w fotografii. Traktowane jako zakłucające odbiór błędy, zabrudzenia i usterki. Gorliwie usuwane z powierzchni zdjęć stanowią jednak ich integralną część, która tym razem w mojej koncepcji stała się jej najważniejszym elementem. 

To symboliczne odwrócenie porządku znosi ważność tego co dotąd znajdowało się w centrum zainteresowania, na rzecz tego co dotąd nie dostrzegalne, ale wszechobecne.

To próba pozbawienia fotografii namiętności, sentymentalizmu. Odhumanizowanie jej, przeniesienie tego co materialne w pozbawioną sensów próżnie.

Cold Wave

... przedzieraliśmy się w zaspach po zajęczych śladach by dotrzeć do Narni ...

Babuszka

... wczoraj i dziś ...

Paterny miejskie

paterny skierniewickie

Przyprószeni

Mocnym zdecydowanym krokiem, przedzierając się przez śniegi i krzaki...
 wyzwoliciele niosą w sobie ciężar betonu...

czyli pocztówka ze Skierek

Snu potrzeba

Skansen Wsi Mazowieckiej w Sierpcu

Człowiek i jego hobby

... instrumenty muzyczne
... broń i amunicja
... dorabianie kluczy
... happy telefony

Psy i koty

... na noworoczny spacer udały się trzy psy w śpiworach i dwa koty w kozaczkach i ortalionie ...

Na posterunku

... czuwa tu Kapitan Żbik
... jak rycerze pod Giewontem ...
... gdy Ojczyzna w potrzebie ...

... albo jak Świętowit ...
... widok ma na cztery świata strony ...
... skąd wypatruje niebezpieczeństwa ...
... i nie daje się zajść od tyłu ...

Sypnęło

... ledwośmy dzisiaj dojechali, przecierając szlak na A2 ... ale krajobrazy zachwycają...

Sztafeta pokoleń

...

Znikające domy cz. 2

... spod przezroczystej sukni spoglądają puste oczy

Pride of Łódź

Bardzo łatwo w Łodzi zrobić zdjęcie, które przeniesie nas w czasy II Wojny Światowej. Sam mnóstwo takich zrobiłem. Wiecie, taka fotograficzna fascynacja brzydotą i szpetotą, która jest idealna do wzbudzania tanich emocji o smutku i nędzy. Oklepany samograj.

Ale w Łodzi można też zrobić zdjęcia, które przeniosą nas w czasy świetności tego miejsca, ukażą jego potęgę i piękno.

To co, że czasami widokówkowe, skoro co chwila musimy sobie przypominać o pięknie tego miasta, w które przestają już wierzyć nawet jego mieszkańcy.

Prawdziwą stratą dopiero będzie, jeśli Łodzianie nie wykorzystają pozytywnie tego, że są właśnie w centrum uwagi całej Polski. To idealna mobilizacja do działania zarówno tego oddolnego, jak i odgórnego.

Ja postaram się o to by nie eksponować już na tym blogu brzydszej i smutniejszej części tego miasta.

Inni niech się natomiast postarają, żeby to miasto piękniało.

... chociaż może nie powinno mnie już to obchodzić ...

W odpowiedzi na słynny artykuł o Łodzi z The Sun

- Czy to Wiedeń? Praga? Wrocław?

- Nie! To Łódź! Odrapane, miasto nędzy i ruin! Tylko akurat w trakcie fotografowania lichwiarz i menel         uciekli z kadru

Nic dodać nic ująć

... noworocznego spaceru po Wrocławiu część kolejna. Jak tylko zauważyłem tę witrynę od razu się w pełni zauroczyłem. Doskonała, ascetyczna kompozycja wnętrza witryny. Wspaniała gra stonowanych, kolorów. Siła lapidarności!

Paterny miejskie - Wrocław

...

Duch miasta

Kilkanaście dni temu wywołałem jego ducha pisząc o niedostępnym, wewnętrznym mieście. A w trakcie noworocznego spaceru po Wrocławiu objawił się we własnej osobie. Bohater drugiego planu, magiczny poeta miasta.

(...) Mało kto, nie uprzedzony, spostrzegał dziwną osobliwość tej dzielnicy: brak barw, jak gdyby w tym tandetnym, w pośpiechu wyrosłym mieście nie można było sobie pozwolić na luksus kolorów. Wszystko tam było szare jak na jednobarwnych fotografiach, jak w ilustrowanych prospektach. Podobieństwo to wychodziło poza zwykłą metaforę, gdyż chwilami, wędrując po tej części miasta, miało się w istocie wrażenie, że wertuje się w jakimś prospekcie, w nudnych rubrykach komercjalnych ogłoszeń, wśród których zagnieździły się pasożytniczo podejrzane anonse, drażliwe notatki, wątpliwe ilustracje; i wędrówki te były równie jałowe i bez rezultatu jak ekscytacje fantazji, pędzonej przez szpalty i kolumny pornograficznych druków.(...)

Sklepy Cynamonowe

Welcome back

Wiecie jak to jest w Nowym Roku. 

Ludziom po świąteczno sylwestrowej gorączce trudno w pierwsze dni stycznia wbić się w rytm codzienności. Wychodzisz do sklepu, a on zamknięty, a jeśli otwarty to półki zieją pustką jak w PRL. Wchodzisz na codziennego bloga, a tam nic się nie dzieje. 

Wszyscy jacyś otumanieni, zawieszeni w próżni, zadumani i refleksyjni.

A jeszcze spróbujcie sobie wyobrazić kogoś, kto pierwszy raz od kilkunastu lat spędza sylwestrowy wieczór poza miejscem pracy! Takiemu człowiekowi należy wybaczyć wiele. Nawet kiedy obiecał codziennie aktualizować bloga, bo w swym wolnym czasie poczuł się jak licealista na zielonej szkole... :)

Odpuściłem sobie na kilka dni wszelakie obowiązki i zobowiązania, aby spotkać przyjaciół, puścić się z nimi w tango, doprowadzić do ich upadku :) poznać nowych ludzi... i jeszcze znaleźć w tym wszystkim czas na fotografowanie. Wszystko to powiodło się i przywiozłem z Wrocławia kilka nowych zdjęć.

Oto jedno z nich.