Monidło jako sztuka szczęścia. Wstydliwa przyjemność. Wspomnienie z dzieciństwa. A dziś 1 listopada w kontraście do święta.
Będąc pod silnym urokiem wszelkiego rodzaju kolorowanych Jezusków, Bozi, oraz ślubnych par wiszących w domach moich babć postanowiłem sprokurować własne monidełka.
Słodkie, w złym guście a jednak wywołują uśmiech na twarzy. Jeśli sobie ktoś życzy takie, niech da znać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz